Эр-хотин якшанба куни уйда дам олиш куни бўлганлигидан фойдаланиб, майда-чуйда хўжалик ишлари билан шуғулланмоқда эдилар. Бир пайт хотини ичкари уйдан туриб, қаттиқ қичқириб дебди:
— Вой ўлмасам, ана, куйди!….
Эр: — Эхтиёт бўлмайсанларми? Ўзи шу етмай турувди!…
Хотини: — Унақа деманг дадаси, вақти-соати етганда хатто….
Эр: Э, нафасингни шамол учирсин сени. Кўп гапирмай картошкани янчиб босинглар!…
Хотин: Дадаси, нимага унақа деяпсиз ўзи? Лампочка куйди деяпман-ку!…
Эр уйга келса, хотини қовоқ-тумшуқ қилиб ўтирибди. Эр хайрон бўлиб, сабабини сўрабди. Хотин дий-диёсини бошлабди:
— Қарамайсизми, ўғлингиз у ёқдан телефон қилди. «Янгилик бор» деди. «Нима экан» десам, «уйландим» дейди. Бу хам етмагандек, ўзидан беш ёшга катта эмиш…
— Қўйсангчи, хотин, ўғлингни биласанку, хазиллашгандир-да. Ахир эсингдами, унинг ўтган йили хам…
— Қанақасига хазиллашади. Устига-устак бизга нимадир деб, шарт қўймоқчи бўлди!
— Қанақасига?…
— Билмасам. телефонда «Ойи, шошмай турсангизчи, бугун 1 апрель» деб, бугунги «число»ни айтиб, энди гап бошлаганда, шартта телефонни қўйиб қўйдим!…
