Рубрика: She’rlar

Oq sut kabi, tong otgan palla,
Xali quyosh chiqmay falakka,
Sogʼuvchiga aytganday alla,
Sut «povillab» tushar chelakka.

Qaxraton qish bilan, baxor qildi jang,
Xoʼsh qani, qay birin — xoli boʼlur tang?.
Qor bilan izgʼirin — qishning lashkari,
Quyosh bilan yomgʼir — baxor navkari.

Nikita paxlavon — yoʼlga tush tezroq,
Yovuzlar baxtingni, opqochar bu choq.
Kashsheyning ketidan otingni yoʼrttir,
Yoringni qutqarib. Kashsheyni oʼldir.

Dasturxonni koʼzlagan,
Vitamindan soʼzlagan,
Pishdim deya boʼzlagan,
Oʼz oʼrnini izlagan,

Dunyoda bor qiziq bir narsa,
Аsli bunday olib qarasa,
Choʼkayotgan chogʼi xam inson.
Tushkunlikka tushmas xech qachon

Sheʼr yozishga oʼtirsam, qoʼlda qalam,
Savol berib qoldi, jajji nabiram.
-«Bobo, sheʼrlaringiz, tugab qolsachi,
Аna unda sizga qiyin boʼlsachi?».

Suvga qiyos qilsak agar ilmni,
Tugata olmaymiz, aslo simirib.

Yomgʼir suvi tarnovdan,
Tushar asfalьt yoʼlakka.
Zarb-la urilib birdan,
Аjrab ketar boʼlakka.

Gavjum bozor, selday oqar odamlar,
Sabzi, sholgʼom, turp. yongʼoq, bodomlar.
Xammadan xam moʼl juda sholgʼom, turp,
Turp qoʼshib, palovni yeyish — urf.

Qoʼshni eshigidan oʼtsam xar kuni,
Bir kuchuk, akillab, choʼchitar meni.
Begona boʼlsam xam, lekin qaranga,
Xech qancha vaqt oʼtmay, oʼrgandi menga.

Urush-urush oʼynaganda bolalar,
Urush paytin eslar keksa otalar.

Choyxonada oʼtirardi keksalar,
Gurunglashib, undan-bundan gapirib.
Bir zamonda keksalarga bir bola,
Choy keltirdi, dastyor boʼlib, yugurib.

Xoʼl novdani egish oson kechadi,
Yoʼqsa, ular toʼgʼri yoʼldan qochadi.
Bosish kerak, qizigʼida temirni,
Bexudaga oʼtkazmasdan umrni.

Toqqa chiqqanmisiz. erta baxorda,
Nafas olganmisiz. sof xavosidan?
Yuzni yuvganmisiz, togʼning suvida,
Zavqqa toʼlganmisiz, qush navosidan?.

Odamlar ichida shunday bir gap bor,
Bu gapni bilarsiz, extimol siz xam.

Bekatda turardi avtobus kutib,
Nuroniy kampir va ikki oʼspirin.
Birisi oʼzini «dono»day tutib,
Ikkinchisi oʼzin tutar kamtarin.

Shifokor boʼlmoqchi eding yoshlikda,
Lekin umring oʼtdi, ex, beboshlikda!

-«Xoy sen, qara koʼzingga,
Qarolmadim yuzingga?
Oyogʼim bosib olding,
Qaerdan kelib qolding?».

Nonning xidi va taʼmi oʼzga,
Lekin yana kuylaydi qoʼshiq.

Baxor edi, chiqsam koʼchaga,
Daraxt kesishmoqda odamlar.
Bilmam daraxt kirgan nechaga,
Kesayotgan kishilar kimlar?

Аzon payti, gʼira-shirada,
Qaergadir ketardi bir chol.
Zoʼrgʼa-zoʼrgʼa qadam bosardi,
Yurish uchun, kelmasdi majol

Bir shaxarda — bir oshpaz,
Tanilgan ekan yurtga.
Qilishar ekan xavas,
Pazanda deb albatta.

Kulgi — bu, umrni qiladi uzoq,
Kulmaslik esa — bu, umrga tuzoq.

Koʼzimiz — bebaxo gavxar aslida,
Qadriga yetmaymiz, lekin vaqtida.

Shirin-shakar soʼzlarni,
Gapiruvchi bu tildir.
Turli urush — janjalni,
Chaqiruvchi shu tildir.

Qorlar erib, quyosh taftida,
Siyraklashdi uning zarbida.

Nuragan va eski bir devor,
Qad koʼtarib turardi arang.
Uy egasi naxot bexabar,
Tiranchiq xam qoʼymabdi qarang.

Kemaga tushganning bir boʼlur joni,
Shu xaqda soʼzlaylik. quloq ber qani!
Kemamas, qayiqda — ikki qadrdon,
Oʼtirib, suzishdi, qirgʼoqqa tomon.

Аgar qishda qor yogʼsa qalin,
Kimga qulay va kimga qiyin?
Xursand boʼlib dexqon bu xoldan,
Umid qilar katta xosildan.

Palov soʼzin oʼziyoq,
Uygʼotadi ishtiyoq.
Xatto qorni toʼq inson,
Palovga topar imkon.

Ming yillarga borgandir yoshi,
Bulutlarni «silaydi» boshi.
Baxoru-yoz turar koʼkarib,
Oʼzi bir oz qolibdi qarib.

U tikilib cheksiz olamga,
Koinotning sirin izlagan.
Baxsh etib umrin ilmga,
Fan bulogʼin ichmoq koʼzlagan.

Chakka «chak-chak» qiladi,
Sukunatni «tiladi».

Tandirdan uzildi issiqqina non,
Bolalar chugʼurlab, kelishdi shu on.
Savatda shirmon non turar tizilib,
Negadir yeyishmas, bolalar olib!.