Латифа (Уйдамисан?…)

Кунларнинг бирида бир киши яқин оғайнисининг уйига мехмонга борибди. Боргач, оғайнисининг эшигини қаттиқ тақиллатибди. Ичкаридан оғайниси жавоб қилиб:

— Ким у? — деб сўрабди.

— Бу мен, дўстинг Авазман. Ўзинг уйдамисан? — дебди.

— Ахир уйда ўзим бўлмай арвохим бўлармиди! Сенга хозиргина жавоб қилдимку, ахир…

Шуларни гапириб, оғайниси эшикни очибди. Лекин улар барибир тортишиб қолишибди. Шу пайт тортишув тепасига қўшниси келиб қолибди.

— Э, қўшнижон, яхшиям ўз вақтида келдингиз. Қарамайсизми, мана бу оғайнимни, унга хато гапирганини тушунтира олмаяпман — дебди.

— Сизлар асло диққат бўлманглар, мен бор йўғи икки дақиқада масалангизни чил-парчин қилиб бераман. Фақат иккингиз хам мени саволларимга жавоб бериб турсангиз кифоя. Оғайнингизга нохақлигини тушунтириб хам қўяман! — дебди «доно» қўшниси. Қўшниси шундай деб, мехмонга юзланибди:

— Қани менга айтингчи, биринчи келибоқ нима қилдингиз?

— Оғайнимни, эшигини қаттиқ тақиллатдим!

-Тушунарли, кейинчи?

— У ичкаридан «ким у» деб сўради?

«Доно» қўшни кейин мезбонга юзланиб, сўрабди:

— Хўш қўшнижон, ўша пайтда сиз уйдамидингиз?!…