Afandining bir do‘sti juda o‘ziga to‘q, boy-badavlat inson edi. Bir kuni u Afandi bilan suxbatlashib o‘tirib, maqtanib, shunday debdi:
— Afandivoy, shu desang, pulimni ko‘pligidan 32 ta tishimni xammasini tilladan soldirdim!
— Yaxshi qilibsan, buyurib nasib qilsin!…
— Lekin, ilgari tishlarim bilan bodom chaqadigan odatim xam bor edi. Demak, bundan buyon tishlarimga extiyot bo‘lishim kerak deb o‘ylayapman!…
Afandi esa, kulib:
— Men esa, bundan buyon tishingga emas, boshingga extiyot bo‘lishing kerak deb o‘ylayapman! — deb javob qilibdi.