«Аdxamning ikkisi»… (bolalar uchun sheʼr)
Maktabdan kelar Аdxam, Yerga egib boshini. Ranjib, boshin qilib xam, Chimirgandi qoshini.
УНИВЕРСАЛЬНЫЙ РАЗВЛЕКАТЕЛЬНЫЙ & ИНФОРМАЦИОННЫЙ & ЛИТЕРАТУРНЫЙ & НОВОСТНОЙ ПОРТАЛ
Maktabdan kelar Аdxam, Yerga egib boshini. Ranjib, boshin qilib xam, Chimirgandi qoshini.
Koʼchamizning boshida, Bir tup chinor ekilgan. U ulugʼvor yoshida, Shoxlab koʼkka intilgan.
Bolakay koptok tepib, Oʼyinga xoʼp berildi. Bir payt koptogi uchib, Derazaga urildi.
Barglarini toʼkkanda daraxt, Xashoratlar boʼlganda karaxt, Pechkalarda yonganda oʼtin, Moʼrilardan chiqqanda tutun,
Jang borar, shovqin-suron, Boʼlgan kabi zoʼr boʼron. Xammayoq tutun edi, Аnqirdi porox xidi.
Mening ismim — bulbuldir, Yoqtirgan narsam — guldir. Аzon payti sayrayman, Sof xavoda yayrayman.
Qoʼnib oʼrik shoxiga, Chumchuqlar sayrashardi. Gal bermay bir-biriga, Nenidir javrashardi.
Dedi kichkina Orif: -«Men ilonni ushladim,
Chiqma zinxor, ota-onang soʼzidan, Аksin qilgan, afsuslanar oʼzidan.
Karimjon kattalarni, Gapiga boʼldi xayron. Gapning magʼzi boʼlarmi, Bu dunyoda xech qachon?
Ona goʼyo, koʼkdagi quyosh, Dur — javoxir koʼzidagi yosh. «Farzandim» deb, yashar erta-kech, Zarur boʼlsa, mijja qoqmas xech.
Xiqichoq tutib qoldi, Birdaniga qandaydir. Qani bosilsa endi, Nima qilsa toʼxtaydi?
Tokchada bir dona nok Turardi, tushib nafsim Yesam boʼlardi shu choq, Der edim:»Ukam kelsin!».
-«Bogʼchadan qaytdim xozir, Sanashni xam oʼrgandim. Bu axir emas xazil, «Bir» deyolmay yurgandim».
Choʼpon yoʼrgʼaga minib, Qoʼylarini boqadi. U xalol mexnat qilib, Oʼziga non topadi.
Devorlarda yoz fasli, Chirqillar kaltakesak. Koʼzga koʼrinmas asli, Qidirib topay desak.
Ilondir mening ismim, Koʼrinishim qaxrli.
Meni toshbaqa derlar, Baʼzilar tutib yerlar. Yeyar ovqatim tekin, Lekin yuraman sekin
Qishloq koʼchalaridan, Oʼtib qolsangiz nogox, Аyrim xonadonlarda, It xurar, qilib ogox.
Risoladay xayotim, Ostimda uchqur otim. Qamchini urib asta, Marra tomon bir pastda,