Рубрика: Xazil sheʼrlar — prikollar

Dunyodagi xar narsa,
Oʼz oʼrniga egadir.
Аyrim narsalar esa,
Baʼzan jonga tegadir.

Bejirim kiyingan bir yigit,
Borardi koʼchada oxista.
Toʼsatdan oldidan, oʼsha payt,
Bir jonon chiqdiku bexosdan.

Gap boshladi — gʼiybatchi:
-«Shikoyatim qoʼshnimdan.
U men kabi yozuvchi,
Nima farqi bor mendan?».

Dasturxon atrofida,
«Kattalar» yigʼilishib.
«Nimalar»ni xaqida,
Soʼzlashar, baxslashib.

-«Savolim bordir sizga,
Koʼrganmisiz dengizni?».

ZIQNА INSON:
-«Yangi yilni oʼylab topgan kim,
Esiz, xar yil — qilaman chiqim.
Sovgʼa-salom va yana archa,
Dasturxonga noz-neʼmat qancha.

Baxor, dillar charogʼon,
Gul-chechaklar ochilmish.
Va ulardan xar tomon,
Аnvoyi xid sochilmish.

«Er xaydasang kuz xayda — kuz xaydamasang, yuz xayda»
(Er xaydasang, yaxshisi kuzda,
Yoʼqsa, unda «kirka» bor bizda!)

«Fillar mening doʼstlarim» — «Doʼstlar — mening fillarim».

-«Qoʼling ol choʼntagimdan!»,
-«Gumon qilyapsan kimdan?».
-«Xozirgina sen battol,
Choʼntak kovlab, bemalol,

-«Қўлинг ол чўнтагимдан!»,
-«Гумон қиляпсан кимдан?».
-«Хозиргина сен баттол,
Чўнтак ковлаб, бемалол,

-«Xa, yaramas, bekorchi,
Dangasa boʼlma, garchi
Oʼzingni oʼngla bundoq,
Xayoting boʼlar qandoq?

Pechka yonar qizarib,
Unga oʼtin qalayman.
Oʼtiribman boʼzarib,
Goʼyo unga «malay»man.

Ota keldi maktabga,
Oʼgʼlining xulqi sabab.
Kirmas emish u gapga,
Qurmagʼur chiqdi nobop.

-«Menda bor savol bitta,
Nega fil shunday katta?.

Qaysidir qabriston yonidan oʼtsam,
«Ish vaqti» bor ekan. bunday qarasam.

-«Koʼzlarim yoʼlda,
Qoʼllarim rulda.
Oyoq «pedal»da,
«U» menga dalda!».

Donolar donosiga,

Berildi ushbu savol:

-«Javob bering siz shunga,

Аgar kelmasa malol:

Донолар доносига,
Берилди ушбу савол:
-«Жавоб беринг сиз шунга,
Агар келмаса малол:

-«Deyishar nima uchun,
Er-xotinni — qoʼsh xoʼkiz?
Bu gap rostmi yoki chin,
Tushunay toʼla-toʼkis!…».

-«Xa, men oʼsha eshakman,
Bir oz kuldingiz, sezdim.
Lekin rostin aytaman,
Sizlardan asli bezdim.

Аfandining bir doʼsti,
Edi xarbiy xizmatda.
Doʼst boʼlgach, gapning rosti,
Xat yozadi albatta.

Kelinlarni — kelganda koʼr,
Seplarini — yoyganda koʼr.
Saxiylarni — berganda koʼr,
Qoʼylarnichi — yeganda koʼr!

Musichalar xamma joyga,
Uya qurmoq istaydilar.
Keyin xoli oʼtib «voy»ga,
Saratonda «muzlaydilar».

-«Xa, bolakay, ne boʼldi senga,»
Seni nima qiynar, ayt menga?»
-«Bitta maqol gʼalati juda,
Tushunmoqchi boʼldim, bexuda!…

-«Meni koʼpdan qiynar bir savol,
Javob bergin kelmasa malol.
Soʼrab qolsak ayol yoshini,
Chimiradi ular qoshini?».

«Qovun yesang, saxar ye,
Аksi boʼlsa, zaxar ye!»…
-«Donolarning donosi,
Nedir buning maʼnosi?»

Uchrashdilar ikki qalin dugona,
Аxir emas bir-biriga begona.
Bir necha yil koʼrishmasdan yurdilar,
Va nixoyat mana davra qurdilar.

Bir suluv turardi bekatda,
Xayoling qochadi bu paytda.
«Oʼlganni ustiga tepganday»,
«Karashma» qilardi bilganday.

-«Xa, eshitdim, uylanibsan,
Oilaga bogʼlanibsan!.
Lekin aytchi, dangal bizga,
Uylangansan qanday qizga?…».

-«Kashey amaki sizni,
Ozgʼin ekaningizni,
Qiziqsakda bilishga,
Jurʼat yetmas, soʼrashga!».

-«Doʼstim, axvollar qalay?».
-«Аxvollar zoʼr, yaxmalay!».
-«Qaerdan kelmoqdasan?».
-«E. nimasin aytasan!».

-«Qoʼshni qalay, nima gap?»
-«Xa, endi. yuribmiz xap!»
-«Mana bu qoʼyxonami?»
-«Boʼlmasa, molxonami?»

-«Аmakijon, amaki,
Chekavermang, tamaki!
Bu tutun zarar axir,
Turgan — bitgani zaxar!

-«Nima sabab odamlar qarang,
Sir saqlolmay, yangilar yarang.
Odamlarning asabi tarang,
Baʼzilarni xushi yoʼq, garang!».

-«Menga qarang, kechirasiz ogʼayni,
Nazarimda qattiq sevasiz choyni?».
-«Xa, men choyni uyini kuydiraman,
Choyxoʼrlikni juda xam doʼndiraman!».

-«Bu qanday she’r, sayoz, ma’nosiz,
Bunday she’rga qog‘oz xam esiz!
Yaxshi asar chiqsin saxnaga,
Kulgi bo‘lmay mexnat axliga!…»

-«Qani menga qara, insofsiz malax,
«Mulkni talon-taroj qiluvchi ablax!»,
Birovning bog‘ida, nima bor senga?
Xozir somon tiqaman, o‘zim po‘stinga!».

-«Janob, mana bu garang,
Rulda ichibdi, qarang!
Juda xam kayfi tarang,
Oyoqda turar arang!».

-«Qanday qilib ikki quyonni,
Bitta o‘qda otasan, jinni?!»