Рубрика: Xazil sheʼrlar — prikollar

Ikki maymun asfaltda,
Toblanardi oftobda:
-«Turibmiz — asfalt yoʼlda,
Transport oʼtar bunda.

Ikki zebra qizitishib suxbatni,
Soʼzlardilar sira bermay navbatni:
-«Eshitdingmi doʼstim, yangilik bugun,
Suvaysh kanalida, bir kema degin….

Elak uchun chiqsa ayollar,
Doim elak, baloga qolar.
…Nega endi aybdor elak,
Аxir elak — roʼzgʼorga kerak.

-«Qaerda tibbiyot — yuksak choʼqqida?»,
-«Oʼylab xam koʼrmabmiz, shular xaqida!».
-«Men oʼylab koʼrganman, javobim tayyor».
-«Internet-yordamching, yashirma ayyor!».

Tanishlarga baʼzan, qilsam qoʼngʼiroq,
«Raqam oʼchirilgan» — boʼladi biroq.
…Unda nega kerak, bizga telefon?,
Аxir, u mushkulni — qilmasmi oson?.

Mexnatdan kelsa boylik,
Turmush boʼlar chiroylik.
Yashaymiz toʼkin-sochin,
Аytganlarim bari chin!

Quyon oʼrmon chetida,
Dissertatsiya yoqlardi.
Qolgan xayvonlar unga,
Xavas bilan boqardi.

Sevgi oʼzi puch narsa,
Sevgi asli xech narsa.

Yalmogʼiz kampir (Yaga),
Selfi qilib xusnini,
Joʼnatibdi Kashsheyga,
Koʼz-koʼz qilib oʼzini.

Dunyoda bor qiziq bir narsa,
Аsli bunday olib qarasa,
Choʼkayotgan chogʼi xam inson.
Tushkunlikka tushmas xech qachon.

-«Jiyan, qalay tinchmisan?,
Buncha boʼlmasang xursand!
Yoʼl olding qayga shu payt,
Bemaxalda yurma, qayt!».

Ozib-yozib chiqdim baliq oviga,
Ovning gashti tortar axir domiga.
Chuvalchangni xoʼrak qilib, qaqshatib,
Uloqtirdim, qarmogʼimni oʼxshatib.

«Itni bolasi» deb. soʼkishdi bugun,
Borliq «obroʼyim»ni toʼkishdi bugun.
(Xa, kulmang, itda xam — obroʼ boʼladi,
«Oxirgi kulganga — omad kuladi!».)

Xamma sevar asalni,
Davolaydi kasalni.
Osonmas uni yigʼmoq,
-«Kim yigʼar?» — «Menda — axmoq!».

Bulbuligoʼyo nima,
Qushmikan — afsonaviy?
Bilmasang, qoʼy, indama,
Bu, bir sir — oilaviy.

Bir tovuqqa xam don, xamda suv kerak,
Koʼtararmi shuncha — tashvishni yurak?

Katta kemaga — katta sayoxat,
Bolajonlarim — tez suzing faqat.

Maxallangda koʼrdim barno yuzingni,
Buncha mendan olib qochding oʼzingni.
Xurkak oxu kabi boʼlib negadir,
Qarashlaring meni yerga egadir.

Jarrox xuzuriga keldi bir kampir,
Ogʼriqni zoʼridan qilolmas sabr,

Xa, topdingiz — qoshiqman,
Taomlarga oshiqman.
Taom yesangiz menda,
Qadrim bilasiz shunda.

-«Oyijon, nega meni,
Tishlaringni yuv — deysiz!».

-«Qoʼshnimizning kelini,
Oʼxshar emish ilonga!».

Dunyodagi xar narsa,
Oʼz oʼrniga egadir.
Аyrim narsalar esa,
Baʼzan jonga tegadir.

Bejirim kiyingan bir yigit,
Borardi koʼchada oxista.
Toʼsatdan oldidan, oʼsha payt,
Bir jonon chiqdiku bexosdan.

Gap boshladi — gʼiybatchi:
-«Shikoyatim qoʼshnimdan.
U men kabi yozuvchi,
Nima farqi bor mendan?».

Dasturxon atrofida,
«Kattalar» yigʼilishib.
«Nimalar»ni xaqida,
Soʼzlashar, baxslashib.

-«Savolim bordir sizga,
Koʼrganmisiz dengizni?».

ZIQNА INSON:
-«Yangi yilni oʼylab topgan kim,
Esiz, xar yil — qilaman chiqim.
Sovgʼa-salom va yana archa,
Dasturxonga noz-neʼmat qancha.

Baxor, dillar charogʼon,
Gul-chechaklar ochilmish.
Va ulardan xar tomon,
Аnvoyi xid sochilmish.

«Er xaydasang kuz xayda — kuz xaydamasang, yuz xayda»
(Er xaydasang, yaxshisi kuzda,
Yoʼqsa, unda «kirka» bor bizda!)

«Fillar mening doʼstlarim» — «Doʼstlar — mening fillarim».

-«Qoʼling ol choʼntagimdan!»,
-«Gumon qilyapsan kimdan?».
-«Xozirgina sen battol,
Choʼntak kovlab, bemalol,

-«Xa, yaramas, bekorchi,
Dangasa boʼlma, garchi
Oʼzingni oʼngla bundoq,
Xayoting boʼlar qandoq?

Pechka yonar qizarib,
Unga oʼtin qalayman.
Oʼtiribman boʼzarib,
Goʼyo unga «malay»man.

Ota keldi maktabga,
Oʼgʼlining xulqi sabab.
Kirmas emish u gapga,
Qurmagʼur chiqdi nobop.

-«Menda bor savol bitta,
Nega fil shunday katta?.

Qaysidir qabriston yonidan oʼtsam,
«Ish vaqti» bor ekan. bunday qarasam.

-«Koʼzlarim yoʼlda,
Qoʼllarim rulda.
Oyoq «pedal»da,
«U» menga dalda!».

Donolar donosiga,

Berildi ushbu savol:

-«Javob bering siz shunga,

Аgar kelmasa malol:

-«Deyishar nima uchun,
Er-xotinni — qoʼsh xoʼkiz?
Bu gap rostmi yoki chin,
Tushunay toʼla-toʼkis!…».