Рубрика: Хазил шеърлар — приколлар

-«Қаерда тиббиёт — юксак чўққида?»,
-«Ўйлаб хам кўрмабмиз, шулар хақида!».
-«Мен ўйлаб кўрганман, жавобим тайёр».
-«Интернет-ёрдамчинг, яширма айёр!».

Танишларга баъзан, қилсам қўнғироқ,
«Рақам ўчирилган» — бўлади бироқ.
…Унда нега керак, бизга телефон?,
Ахир, у мушкулни — қилмасми осон?.

-«Жиян, қалай тинчмисан?,
Бунча бўлмасанг хурсанд!
Йўл олдинг қайга шу пайт,
Бемахалда юрма, қайт!».

Озиб-ёзиб чиқдим балиқ овига,
Овнинг гашти тортар ахир домига.
Чувалчангни сўнг илмоққа ўрнатиб,
Улоқтирдим сувга, уни ўхшатиб.

«Итни боласи» деб. сўкишди бугун,
Борлиқ «обрўйим»ни тўкишди бугун.
(Ха, кулманг, итда хам — обрў бўлади,
«Охирги кулганга — омад кулади!».)

Хамма севар асални,
Даволайди касални.
Осонмас уни йиғмоқ,
-«Ким йиғар?» — «Менда — ахмоқ!».

Булбулигўё нима,
Қушмикан — афсонавий?
Билмасанг, қўй, индама,
Бу, бир сир — оилавий.

Бир товуққа хам дон, хамда сув керак,
Кўтарарми шунча — ташвишни юрак?

Катта кемага — катта саёхат,
Болажонларим — тез сузинг фақат.

Махаллангда кўрдим барно юзингни,
Бунча мендан олиб қочдинг ўзингни.
Хуркак оху каби бўлиб негадир,
Қарашларинг мени ерга эгадир.

Жаррох хузурига келди бир кампир,
Оғриқни зўридан қилолмас сабр,

Ха, топдингиз — қошиқман,
Таомларга ошиқман.
Таом есангиз менда,
Қадрим биласиз шунда.

-«Ойижон, нега мени,
Тишларингни юв — дейсиз!».

-«Қўшнимизнинг келини,
Ўхшар эмиш илонга!».

Дунёдаги хар нарса,
Ўз ўрнига эгадир.
Айрим нарсалар эса,
Баъзан жонга тегадир.

Бежирим кийинган бир йигит,
Борарди кўчада охиста.
Тўсатдан олдидан, ўша пайт,
Бир жонон чиқдику бехосдан.

Гап бошлади — ғийбатчи:
-«Шикоятим қўшнимдан.
У мен каби ёзувчи,
Нима фарқи бор мендан?».

Дастурхон атрофида,
«Катталар» йиғилишиб.
«Нималар»ни хақида,
Сўзлашар, бахслашиб.

-«Саволим бордир сизга,
Кўрганмисиз денгизни?».

ЗИҚНА ИНСОН:
-«Янги йилни ўйлаб топган ким,
Эсиз, хар йил — қиламан чиқим.
Совға-салом ва яна арча,
Дастурхонга ноз-неъмат қанча.

Бахор, диллар чароғон,
Гул-чечаклар очилмиш.
Ва улардан хар томон,
Анвойи хид сочилмиш.

«Ер хайдасанг куз хайда — куз хайдамасанг, юз хайда»
(Ер хайдасанг, яхшиси кузда,
Йўқса, унда «кирка» бор бизда!)

Дунёда бор қизиқ бир нарса,
Асли бундай олиб қараса,
Чўкаётган чоғи хам инсон.
Тушкунликка тушмас хеч қачон.

«Филлар менинг дўстларим» — «Дўстлар — менинг филларим».

-«Қўлинг ол чўнтагимдан!»,
-«Гумон қиляпсан кимдан?».
-«Хозиргина сен баттол,
Чўнтак ковлаб, бемалол,

-«Ха, ярамас, бекорчи,
Дангаса бўлма, гарчи
Ўзингни ўнгла бундоқ,
Хаётинг бўлар қандоқ?

Печка ёнар қизариб,
Унга ўтин қалайман.
Ўтирибман бўзариб,
Гўё унга «малай»ман.

Ота келди мактабга,
Ўғлининг хулқи сабаб.
Кирмас эмиш у гапга,
Қурмағур чиқди нобоп.

-«Менда бор савол битта,
Нега фил шундай катта?.

Қайсидир қабристон ёнидан ўтсам,
«Иш вақти» бор экан. бундай қарасам.

-«Кўзларим йўлда,
Қўлларим рулда.
Оёқ «педал»да,
«У» менга далда!».

Донолар доносига,
Берилди ушбу савол:
-«Жавоб беринг сиз шунга,
Агар келмаса малол:

-«Дейишар нима учун,
Эр-хотинни — қўш хўкиз?
Бу гап ростми ёки чин,
Тушунай тўла-тўкис!…».

-«Ха, мен ўша эшакман,
Бир оз кулдингиз, сездим.
Лекин ростин айтаман,
Сизлардан асли бездим.

Афандининг бир дўсти,
Эди харбий хизматда.
Дўст бўлгач, гапнинг рости,
Хат ёзади албатта.

Келинларни — келганда кўр,
Сепларини — ёйганда кўр.
Сахийларни — берганда кўр,
Қўйларничи — еганда кўр!

Мусичалар хамма жойга,
Уя қурмоқ истайдилар.
Кейин холи ўтиб «вой»га,
Саратонда «музлайдилар».

-«Ойижон» — дер, онага қизи,
-«Қандайин гап, бу кундош сўзи?».
-«Вой ўлмасам, ким айтди сенга,
Айт исмини ер ютгур менга!

-«Ха, болакай, не бўлди сенга,»
Сени нима қийнар, айт менга?»
-«Битта мақол ғалати жуда,
Тушунмоқчи бўлдим, бехуда!…

-«Мени кўпдан қийнар бир савол,
Жавоб бергин келмаса малол.
Сўраб қолсак аёл ёшини,
Чимиради улар қошини?».