Рубрика: Хазил шеърлар — приколлар

Икки маймун асфальтда,
Тобланарди офтобда:
-«Турибмиз — асфальт йўлда,
Транспорт ўтар бунда.

Икки зебра қизитишиб сухбатни,
Сўзлардилар сира бермай навбатни:
-«Эшитдингми дўстим, янгилик бугун,
Сувайш каналида, бир кема дегин….

Элак учун чиқса аёллар,
Доим элак, балога қолар.
…Нега энди айбдор элак,
Ахир элак — рўзғорга керак.

-«Қаерда тиббиёт — юксак чўққида?»,
-«Ўйлаб хам кўрмабмиз, шулар хақида!».
-«Мен ўйлаб кўрганман, жавобим тайёр».
-«Интернет-ёрдамчинг, яширма айёр!».

Танишларга баъзан, қилсам қўнғироқ,
«Рақам ўчирилган» — бўлади бироқ.
…Унда нега керак, бизга телефон?,
Ахир, у мушкулни — қилмасми осон?.

-«Жиян, қалай тинчмисан?,
Бунча бўлмасанг хурсанд!
Йўл олдинг қайга шу пайт,
Бемахалда юрма, қайт!».

Озиб-ёзиб чиқдим балиқ овига,
Овнинг гашти тортар ахир домига.
Чувалчангни сўнг илмоққа ўрнатиб,
Улоқтирдим сувга, уни ўхшатиб.

«Итни боласи» деб. сўкишди бугун,
Борлиқ «обрўйим»ни тўкишди бугун.
(Ха, кулманг, итда хам — обрў бўлади,
«Охирги кулганга — омад кулади!».)

Хамма севар асални,
Даволайди касални.
Осонмас уни йиғмоқ,
-«Ким йиғар?» — «Менда — ахмоқ!».

Булбулигўё нима,
Қушмикан — афсонавий?
Билмасанг, қўй, индама,
Бу, бир сир — оилавий.