«Мехмонлар»… (шеър)
Тонг. Атрофни туман қоплаган, Парда билан тўсиқ хар томон. Оқ булутлар ерга "сакраган", Шу тариқа бўлмоқчи "мехмон".
УНИВЕРСАЛЬНЫЙ РАЗВЛЕКАТЕЛЬНЫЙ & ИНФОРМАЦИОННЫЙ & ЛИТЕРАТУРНЫЙ & НОВОСТНОЙ ПОРТАЛ
Тонг. Атрофни туман қоплаган, Парда билан тўсиқ хар томон. Оқ булутлар ерга "сакраган", Шу тариқа бўлмоқчи "мехмон".
Ғоз билан болалари, Юришар бир қаторда. Хали ёш жўжалари, Улар қолмас хатарди.
Қарасангиз, тойнинг бўйнида, Қўнғироқча безаб туради. Шакли ўхшаб, тоғнинг қўйнида, Алвон лола қараб туради.
Боқсам дарахт, ўтлоққа, қирга, Куз аксини кўраман фақат. Кузнинг узган барглари ерга, Тўкилади қаватма-қават.
Яқин юрсанг қозонга, Тўғри келмас мезонга.
Товушларнинг кўп тури, Санасам хеч тугамас.
Шамол бўлсайдим қани, Оламни кезар эдим. Барча сир - синоатни, Жавобин излар эдим.
-"Қизиқаман гох унга - бунга, Хамма нарса қизиқдир менга. Гох мухандис бўлгим келади, Иморатлар қургим келади.
Уйим совуқ, ташқаридан хам, Ухлолмаскан совуқда одам.
Айланар қуш самода, Не экан бундан мақсад? Полапонлар ғамида, Мақсади шулдир фақат
Чойнак ила пиёла, Айрилмас бир-биридан.
Хаво очиқ, кун илиқ, Гулзор ажиб товланар. Кўрганлар хавас қилиб, Унга кўнгли боғланар.
Таништирай ўзимни, Менинг исмим дорбоздир. Боғлаб хатто кўзимни, Дорда ўйнашим ростдир.
Кўчамизнинг бошида, Бир туп чинор экилган. У улуғвор ёшида, Шохлаб кўкка интилган.
Баргларини тўкканда дарахт, Хашоратлар бўлганда карахт, Печкаларда ёнганда ўтин, Мўрилардан чиққанда тутун,
Жанг борар, шовқин-сурон, Бўлган каби зўр бўрон. Хаммаёқ тутун эди, Анқирди порох хиди.
Менинг исмим - булбулдир, Ёқтирган нарсам - гулдир. Азон пайти сайрайман, Соф хавода яйрайман.
Қўниб ўрик шохига, Чумчуқлар сайрашарди. Гал бермай бир-бирига, Ненидир жаврашарди.
Чиқма зинхор, ота-онанг сўзидан, Аксин қилган, афсусланар ўзидан.
Она гўё, кўкдаги қуёш, Дур - жавохир кўзидаги ёш. "Фарзандим" деб, яшар эрта-кеч, Зарур бўлса, мижжа қоқмас хеч.