Рубрика: Умумий шеърлар

Икки аёл — махалланинг бошида,
«Сухбатлашар» — қўли «ғийбат тоши»да.
Бари гаплар бефойда-ю, бемаъни,
Шу иккиси — ишдан қўяр хаммани.

Набирам бир куни, ташлади савол,
-«Нега арча кўм-кўк, чинор эса йўқ?».
Ўйлантириб қўйди, бу савол хиёл,
Қолдириб бўлмайди, саволни қуруқ.

-«Дугонажон, хўш отландинг қаерга?»,
-«Учрашувга, кутмоқдадир йигитим!».
-«Вой,шўргинам, ўраб гапир қоғозга,
Севгилим деб айтсанг бўлмасми, ахир?».

Бир танишим ногох ташлади савол: -«Уйланайми ё ўйланайми аввал?». Ёнимдаги «доно»лар эса дархол, Жавобларин бошладилар галма-гал: Бири деди: -«Ўйлангин сен

-«Дўстим менинг — битта шахсий сирим бор,
Лекин уни — яхши сақламоқ даркор».
-«Бизда, яхши сақлайдиган сирингиз,
Сирингизни, унда тезроқ берингиз!

Дугоналар, қаранглар.
Қандай ажойиб ранглар.
Гулзор ўзига чорлар,
Кўнгилда йўқ ғуборлар.
Хохлаганча ол териб,
Лекин гулзорни кўриб,

Тунов куни бир дўстим — доно,
Гап гапирди — жуда сермаъно,

Савол тушди: -«Нимага инсон,
Аксирганда — дейишар шу он:

Шўх шумтака болага,
Савол бердилар кулиб:
-«Етганингда вояга,
Етишасан ким бўлиб?».

Унда-бунда қорнинг «қолдиғи»,
Сал-пал эриб, қилади «йиғи».
Қолган халос бўлган дарахтлар,
Бирин-кетин қаддини ростлар.

Жажжи қўлларини болакай,
Қўйиб бирдан, каттакон қўлга,
Ота кафтин, чим-чилаб атай,
Сўнгра уни, тутди саволга:

Бемор ким у?… — савол сўрадим,
Сўнгра, бемор томон қарадим.
У ётарди, шифтни кузатиб,
Бемалолдай, оёқ узатиб.

Осмон узра — учаман аста,
Шахар ётар — ястаниб пастда.
«Ташвишлар»дан анча йироқман,
Беғамликка анча муштоқман.

-«Қани айтчи маликам,
Ўйчан турибсан, нега?
Сенга қўюрман елкам,
Не муаммо, айт менга!

Оқ от минган Шахзода,
Келишингни кутгандим.
Билардим, у узоқда,
Унга шеър хам битгандим.

Дарднинг сира бўлмас яхшиси,
Саломатлик, бу — туман бойлик.
Тўрт мучангиз, агар соғ бўлса,
Турмуш бўлар яна чиройлик….

Йиллар ўтиб, учрашдик яна,
Кўзлар-кўзга тўқнашди яна.
Нигохингдан нелар таралар,
Янгиланиб эски «яра»лар.

Қайтди йигит харбий хизматдан,
«Медаль» билан тўлдириб кўксин.
Соғинч хисси тошиб юракдан,
Қўнғироқнинг босди тугмасин.

Ногахон автобус, силкиниб бирдан,
Яна давом этди, манзили сари.
Лекин ажабланмас, хеч ким бу холдан,
Гўё ўткинчидай, буларнинг бари.

Оила аслида, сирли бир хилқат,
Бу хилқат илдизи, чуқурроқ фақат.

Дунёда умрнинг ўлчови бўлмас,
Ким узоқ яшайди ва кимдир қисқа.

Сўрадилар: -«Қадр — нимадир?»,
У эхтиёж — эрур менимча.

Қўнғир айиқ — оқ айиқдан сўрабди:
-«Нега сени рангинг оқ, менчи — қўнғир?».
Оқ айиқ хам, шундай жавоб қилибди:
-«Оқ ранг менга — хавфдан химоя ахир!».

Қахратон қиш, изғирин совуқ,
«Чирс-чирс» ёнар, печкада олов.

Сохил узра турар икки ёш,
Неларнидир, пичирлайди лаб.

Бола бир кун бехосдан,
Отага берди савол.
-«Экканингни ўрасан,
Деди кеча битта чол.

Дунё ишлари кемтик,
Баъзан хайрон қоламиз.
Хақиқатга боқмай тик,
Кейин ўйга толамиз.

Турибсан — мағрур, сокин,
Гўё мени унутиб.
Кўнглинг топгандай таскин,
Ўзни мендан совутиб.

Мухаббат таърифи, хақида азал,
Битилган қанчалар, ашъору — ғазал.
Барида мухаббат, куйлаб ўтилган,
Мухаббат дардлари, унда битилган.

Агар шеър ёзилса — қўлнинг учида,
Бундай шеър — бемақсад. кўкда учади.
Бир онда чарақлаб, чақмоқ мисоли,
Мақсадсиз инсонга ўхшаб ахволи,

Оғир хаста инсоннинг кўзи,
Кўрмас жондан бошқа нарсани.

Жангчи борар, қўлида қурол,
Ўқ ёмғири, «виз-виз» учади.

Дангасага дарахт дер:
-«Сендақасин кўрмадим.
Мевам бўлмай қаро ер,
Менга сув бер, чанқадим!».

Кулгу яхши, кўп яхши,
Кулгу — хаётнинг нақши.
Узайтирар умрни,
«Эритади» темирни.

Кураш тушар икки полвон,
Бўш келмайди, икки томон.
Бири абжир, бири чайир,
Биров дейди: -«Қўлин қайир!».

Чўққининг учида турар бир лола,
Лолани узмоқчи бўлар қиз бола.
Чўққига тирмашди, лекин бўлмади,
Лолани олмасдан, кўнгли тўлмади.

Янги йил келмоқда — одатий бир хол,
Хар йили у кириб келар, «бемалол».

Қиш кулса, оғзидан тўкилади қор,
Ховридан яхлайди, дарё-ю анхор.

(«Мох» — хар қандай иқлим шароитига мослаша оладиган ўтсимон ўсимлик тури. Бу ўсимлик ер шарининг исталган нуқтасида, жумладан тундра, абадий музликлар билан қопланган худудлар, Арктика, Антарктидада, тоғларда хам учрайди..)

Ташналигу, совуқ ва иссиқ,
Чидаш берар барига мохлар.

Булут қуёшни ўраб,
«Юзин» тўсмоқ бўлади.