Рубрика: Умумий шеърлар

Совчи келди, яхши ниятда,
Бирдан кириб бориш уят-да,
Шунинг учун, ўйлаб совчилар,
Қўшнисидан сўраб кўрдилар,

Ёмғир ёғди эзилиб,
Булутлардан узилиб,
Тарновлардан чўзилиб,
«Пуфакчалар» тизилиб!

Йиғлар қизча, қаттиқ чинқириб,
Қўлчасида — қилиб ишора.
Йўловчилар тўхташар, кўриб,
Юпатсалар — тўхтаса зора.

Икки аёл — махалланинг бошида,
«Сухбатлашар» — қўли «ғийбат тоши»да.
Бари гаплар бефойда-ю, бемаъни,
Шу иккиси — ишдан қўяр хаммани.

Набирам бир куни, ташлади савол,
-«Нега арча кўм-кўк, чинор эса йўқ?».
Ўйлантириб қўйди, бу савол хиёл,
Қолдириб бўлмайди, саволни қуруқ.

-«Дугонажон, хўш отландинг қаерга?»,
-«Учрашувга, кутмоқдадир йигитим!».
-«Вой,шўргинам, ўраб гапир қоғозга,
Севгилим деб айтсанг бўлмасми, ахир?».

Бир танишим ногох ташлади савол: -«Уйланайми ё ўйланайми аввал?». Ёнимдаги «доно»лар эса дархол, Жавобларин бошладилар галма-гал: Бири деди: -«Ўйлангин сен

-«Дўстим менинг — битта шахсий сирим бор,
Лекин уни — яхши сақламоқ даркор».
-«Бизда, яхши сақлайдиган сирингиз,
Сирингизни, унда тезроқ берингиз!