Қора қозон (хазил шеърлар — приколлар)
Рўзғор буюмларидан - энг зарури қозондир, Шу сабабдан хам қозон, анча шухрат қозонди.
УНИВЕРСАЛЬНЫЙ РАЗВЛЕКАТЕЛЬНЫЙ & ИНФОРМАЦИОННЫЙ & ЛИТЕРАТУРНЫЙ & НОВОСТНОЙ ПОРТАЛ
Рўзғор буюмларидан - энг зарури қозондир, Шу сабабдан хам қозон, анча шухрат қозонди.
Шолғом экди чол бир кун, Шолғом ўсди кундан-кун. Охири бўлди катта, Ковлаш керак албатта.
-"Сизлар кимсиз?" - "Боламиз, Боғдаги гул-лоламиз!". -"Нима керак, сиз учун?", -"Тинчлик керак, биз учун.
Қор, изғирин ташқари, Гувиллаб ёнар печка. Қуёш ботиб ғарб сари, Вақт бориб қолган кечга.
Қандай гўзал, бу олам бир қара, Хамма дейди, боламни қоп-қора.
Жуда учқур автоуловман, Тез юрсангиз хавфли оловман.
Таништирай ўзимни, Менинг исмим дорбоздир. Боғлаб хатто кўзимни, Дорда ўйнашим ростдир.
Мактабдан келар Адхам, Ерга эгиб бошини. Ранжиб, бошин қилиб хам, Чимирганди қошини.
Кўчамизнинг бошида, Бир туп чинор экилган. У улуғвор ёшида, Шохлаб кўкка интилган.
Болакай копток тепиб, Ўйинга хўп берилди. Бир пайт коптоги учиб, Деразага урилди.
Баргларини тўкканда дарахт, Хашоратлар бўлганда карахт, Печкаларда ёнганда ўтин, Мўрилардан чиққанда тутун,
Жанг борар, шовқин-сурон, Бўлган каби зўр бўрон. Хаммаёқ тутун эди, Анқирди порох хиди.
Менинг исмим - булбулдир, Ёқтирган нарсам - гулдир. Азон пайти сайрайман, Соф хавода яйрайман.
Қўниб ўрик шохига, Чумчуқлар сайрашарди. Гал бермай бир-бирига, Ненидир жаврашарди.
Деди кичкина Ориф: -"Мен илонни ушладим,
Чиқма зинхор, ота-онанг сўзидан, Аксин қилган, афсусланар ўзидан.
Каримжон катталарни, Гапига бўлди хайрон. Гапнинг мағзи бўларми, Бу дунёда хеч қачон?
Она гўё, кўкдаги қуёш, Дур - жавохир кўзидаги ёш. "Фарзандим" деб, яшар эрта-кеч, Зарур бўлса, мижжа қоқмас хеч.
Хиқичоқ тутиб қолди, Бирданига қандайдир. Қани босилса энди, Нима қилса тўхтайди?
Токчада бир дона нок Турарди, тушиб нафсим Есам бўларди шу чоқ, Дер эдим:"Укам келсин!".