УНИВЕРСАЛЬНЫЙ РАЗВЛЕКАТЕЛЬНЫЙ & ИНФОРМАЦИОННЫЙ & ЛИТЕРАТУРНЫЙ & НОВОСТНОЙ ПОРТАЛ
«Поющие гитары» Вокаль-чолғу ансамбли 1966 йилда ташкил топган бўлиб, хозирги кунда хам ўз ижодий фаолиятини таркибий ўзгаришлар билан давом этдирмоқда…
Читать далее
Набирам сўради: «Айтингчи бобо,
Нега куз келмайди, бахордан бурун?
Совчи келди, яхши ниятда,
Бирдан кириб бориш уят-да,
Шунинг учун, ўйлаб совчилар,
Қўшнисидан сўраб кўрдилар,
Икки маймун асфальтда,
Тобланарди офтобда:
-«Турибмиз — асфальт йўлда,
Транспорт ўтар бунда.
Икки зебра қизитишиб сухбатни,
Сўзлардилар сира бермай навбатни:
-«Эшитдингми дўстим, янгилик бугун,
Сувайш каналида, бир кема дегин….
Элак учун чиқса аёллар,
Доим элак, балога қолар.
…Нега энди айбдор элак,
Ахир элак — рўзғорга керак.
Ёмғир ёғди эзилиб,
Булутлардан узилиб,
Тарновлардан чўзилиб,
«Пуфакчалар» тизилиб!
Йиғлар қизча, қаттиқ чинқириб,
Қўлчасида — қилиб ишора.
Йўловчилар тўхташар, кўриб,
Юпатсалар — тўхтаса зора.
Икки аёл — махалланинг бошида,
«Сухбатлашар» — қўли «ғийбат тоши»да.
Бари гаплар бефойда-ю, бемаъни,
Шу иккиси — ишдан қўяр хаммани.
-«Қаерда тиббиёт — юксак чўққида?»,
-«Ўйлаб хам кўрмабмиз, шулар хақида!».
-«Мен ўйлаб кўрганман, жавобим тайёр».
-«Интернет-ёрдамчинг, яширма айёр!».
Набирам бир куни, ташлади савол,
-«Нега арча кўм-кўк, чинор эса йўқ?».
Ўйлантириб қўйди, бу савол хиёл,
Қолдириб бўлмайди, саволни қуруқ.
-«Дугонажон, хўш отландинг қаерга?»,
-«Учрашувга, кутмоқдадир йигитим!».
-«Вой,шўргинам, ўраб гапир қоғозга,
Севгилим деб айтсанг бўлмасми, ахир?».
Бир танишим ногох ташлади савол: -«Уйланайми ё ўйланайми аввал?». Ёнимдаги «доно»лар эса дархол, Жавобларин бошладилар галма-гал: Бири деди: -«Ўйлангин сен
Читать далее
-«Дўстим менинг — битта шахсий сирим бор,
Лекин уни — яхши сақламоқ даркор».
-«Бизда, яхши сақлайдиган сирингиз,
Сирингизни, унда тезроқ берингиз!
Хаётимни кинопленкадай,
Ўн йил ортга қайтара олсам.
Сени тоза бахор боғидай,
Содда қизга айлантиролсам.
Дугоналар, қаранглар.
Қандай ажойиб ранглар.
Гулзор ўзига чорлар,
Кўнгилда йўқ ғуборлар.
Хохлаганча ол териб,
Лекин гулзорни кўриб,
Тушларимда сени хар тунда,
Доим кўриб, доим сезаман,
Борлигингни қалбга чизаман.
Гарчи олисларда бўлсангда,
Тўсиқларни ўтасан енгиб,
Хароратинг қалбимга сингиб.
Имконсизни имкони бор, аниқ биламан,
Бирдан эсдан оғиб, ногох севиб қоламан.
Сени топай. асирам бўл кечаю-кундуз,
Аниқ биламан — имконли, барча имконсиз.
Болалигим, болалигим, қочмагин,
Болалигим, болалигим, шошмагин.
Мен сен билан, хали ўйнаб — тўймадим,
Болалигм, болалигим, тўхта — жим.
Танишларга баъзан, қилсам қўнғироқ,
«Рақам ўчирилган» — бўлади бироқ.
…Унда нега керак, бизга телефон?,
Ахир, у мушкулни — қилмасми осон?.
Тунов куни бир дўстим — доно,
Гап гапирди — жуда сермаъно,
Савол тушди: -«Нимага инсон,
Аксирганда — дейишар шу он:
Шўх шумтака болага,
Савол бердилар кулиб:
-«Етганингда вояга,
Етишасан ким бўлиб?».
Унда-бунда қорнинг «қолдиғи»,
Сал-пал эриб, қилади «йиғи».
Қолган халос бўлган дарахтлар,
Бирин-кетин қаддини ростлар.
-«Жиян, қалай тинчмисан?,
Бунча бўлмасанг хурсанд!
Йўл олдинг қайга шу пайт,
Бемахалда юрма, қайт!».
Кўрдингми, бола пақир,
Сенга айтгандим, ахир!
Соябонни олгин деб,
Халтамизга солгин деб,
Жажжи қўлларини болакай,
Қўйиб бирдан, каттакон қўлга,
Ота кафтин, чим-чилаб атай,
Сўнгра уни, тутди саволга:
Бемор ким у?… — савол сўрадим,
Сўнгра, бемор томон қарадим.
У ётарди, шифтни кузатиб,
Бемалолдай, оёқ узатиб.
Осмон узра — учаман аста,
Шахар ётар — ястаниб пастда.
«Ташвишлар»дан анча йироқман,
Беғамликка анча муштоқман.
-«Қани айтчи маликам,
Ўйчан турибсан, нега?
Сенга қўюрман елкам,
Не муаммо, айт менга!
Озиб-ёзиб чиқдим балиқ овига,
Овнинг гашти тортар ахир домига.
Чувалчангни сўнг илмоққа ўрнатиб,
Улоқтирдим сувга, уни ўхшатиб.
«Итни боласи» деб. сўкишди бугун,
Борлиқ «обрўйим»ни тўкишди бугун.
(Ха, кулманг, итда хам — обрў бўлади,
«Охирги кулганга — омад кулади!».)
Совун кўпиклари — учар хавода,
Тезроқ тарқалади — эсса шабода.
Рангин айтмайсизми, қамашар кўзлар,
Уни таърифлашга, ожиздир сўзлар.
Оқ от минган Шахзода,
Келишингни кутгандим.
Билардим, у узоқда,
Унга шеър хам битгандим.
Хамма севар асални,
Даволайди касални.
Осонмас уни йиғмоқ,
-«Ким йиғар?» — «Менда — ахмоқ!».
Булбулигўё нима,
Қушмикан — афсонавий?
Билмасанг, қўй, индама,
Бу, бир сир — оилавий.
Бир товуққа хам дон, хамда сув керак,
Кўтарарми шунча — ташвишни юрак?
Катта кемага — катта саёхат,
Болажонларим — тез сузинг фақат.
Набирам қизиқ жуда.
Сўраб қолар гохида:
-«Катталар бизга ўхшаб,
Нега йиғламас қақшаб?».
Жажжи Фарход отасига қарабди,
Сўнг хурсиниб, ундан аста сўрабди:
-«Хар кун менга кечки пайт эртак айтиб,
Ухлатасиз, ахир бу — қандай тартиб?
