Рубрика: Шеърлар

Эрта турди эрталаб,
Ахир у хам нон талаб.
Олиб арқон, болтани,
Аррани ва халтани,

«Туф» десанг, тупук яхлар,
Қиш эса, қорни «тахлар».
Узилмас печда олов,
Тараша ёнар лов-лов.

Ўрмоннинг четида турар бир тўнка,
Қуёш ва ёмғирда чириган анча.
Кўпчилик назарга илмайди, бироқ,
У тўнка билади, улардан кўпроқ.

-«Дўстим, ахволлар қалай?».
-«Ахволлар зўр, яхмалай!».
-«Қаердан келмоқдасан?».
-«Э. нимасин айтасан!».

-«Қўшни қалай, нима гап?»
-«Ха, энди. юрибмиз хап!»
-«Мана бу қўйхонами?»
-«Бўлмаса, молхонами?»

-«Амакижон, амаки,
Чекаверманг, тамаки!
Бу тутун зарар ахир,
Турган — битгани захар!

Эшитардим камалак сўзин,
Кўрмагандим «яқинроқ» ўзин.
Ёмғир қуйди бир куни роса,
Ёға-ёға тинганда эса,

-«Мана бугун туғилган куним,
Эрталабдан билмайман тиним.
Дастурхонни безатдим ўзим,
Кўча пойлар иккала кўзим.

-«Нима сабаб одамлар қаранг,
Сир сақлолмай, янгилар яранг.
Одамларнинг асаби таранг,
Баъзиларни хуши йўқ, гаранг!».

-«Менга қаранг, кечирасиз оғайни,
Назаримда қаттиқ севасиз чойни?».
-«Ха, мен чойни уйини куйдираман,
Чойхўрликни жуда хам дўндираман!».

-«Бу қандай шеър, саёз, маъносиз,
Бундай шеърга қоғоз хам эсиз!
Яхши асар чиқсин сахнага,
Кулги бўлмай мехнат ахлига!…»

-«Қани менга қара, инсофсиз малах,
«Мулкни талон-тарож қилувчи аблах!»,
Бировнинг боғида, нима бор сенга?
Хозир сомон тиқаман, ўзим пўстинга!».

-«Жаноб, мана бу гаранг,
Рулда ичибди, қаранг!
Жуда хам кайфи таранг,
Оёқда турар аранг!».

-«Қандай қилиб икки қуённи,
Битта ўқда отасан, жинни?!»

-«Дўстим менга айт қани,
Хасис билан зиқнани,
Бўлармикан фарқласа,
Тахлил қилиб, шархласа?…»

-«Ичасизми?» — «Ичмайман»,
-«Чекасизми?» — «Чекмайман!».
-«Демак, экансиз соғлом?»,
-«Нима деяпсан, «шолғом»?

-«Ака айтинг, қандай бўлар, ақлли соат,
Ўйлаб, сира тушунмадим, бу не синоат?…»
-«Э, укажон, бундай соат, бўлар ақлли,
Асосийси таққан одам, бўлади бахтли!».

Василий Алибабаевич,
Сотиб олмоқчи у «Москвич».
Дўстлар маслахат беришди,
«Москвич» оғирроқ дейишди.

Олислардан кечикиб,
Ольга келар ичикиб.
Тагида бор «Волга»си,
Йўқ «право», маскаси.

-«Мен ичишни шу бугундан ташладим,
Хаётимни энди қайта бошладим».

Мен чўпон — рақамсиз, шамни ёқаман,
Ўтов дарчасидан, маъюс боқаман!

-«Бунча кўп бўлмаса, сериаллар бугун,
Ишдан қолдириши, ечилмас тугун».

Тонг. Атрофни туман қоплаган,
Парда билан тўсиқ хар томон.
Оқ булутлар ерга «сакраган»,
Шу тариқа бўлмоқчи «мехмон».

Ғоз билан болалари,
Юришар бир қаторда.
Хали ёш жўжалари,
Улар қолмас хатарди.

-«Ичиб келса дадамни ойим,

«Ер ютсин» деб койийди доим!».

-«Нега одам гўштни кўп еса,

Бўлиб қолар, у тезроқ кекса?».

-«Ойи, Степа амаким, кеча менга уқтирган,

Нахотки мени лайлак, тумшуғида келтирган?».

Қарасангиз, тойнинг бўйнида,
Қўнғироқча безаб туради.
Шакли ўхшаб, тоғнинг қўйнида,
Алвон лола қараб туради.

Боқсам дарахт, ўтлоққа, қирга,
Куз аксини кўраман фақат.
Кузнинг узган барглари ерга,
Тўкилади қаватма-қават.

Яқин юрсанг қозонга,
Тўғри келмас мезонга.

Товушларнинг кўп тури,
Санасам хеч тугамас.

-«Дадаси, айтингчи, овқатим зўрми?
Ўлган хам тирилиб, ичмасми ахир?»

-«Қани, йўл бўшат менга,
Хой эшак, айтдим сенга!»

-«Савол бор, товуқ ва тухум хақида,
Қай бири энг аввал бўлган аслида?».

Шамол бўлсайдим қани,
Оламни кезар эдим.
Барча сир — синоатни,
Жавобин излар эдим.

-«Қизиқаман гох унга — бунга,
Хамма нарса қизиқдир менга.
Гох мухандис бўлгим келади,
Иморатлар қургим келади.

Уйим совуқ, ташқаридан хам,
Ухлолмаскан совуқда одам.

Айланар қуш самода,
Не экан бундан мақсад?
Полапонлар ғамида,
Мақсади шулдир фақат

Чойнак ила пиёла,
Айрилмас бир-биридан.

Хаво очиқ, кун илиқ,
Гулзор ажиб товланар.
Кўрганлар хавас қилиб,
Унга кўнгли боғланар.