Рубрика: Шеърлар

Бува набирасини,
Чақириб дер: -«Хой, Боқи,
Ёриб қўй шафтолини,
Қишга бўлади қоқи».

Тинимсиз қоқолайди,
Товуқ тухум қилганда.
Тухум муштдай келади,
Тўғрисини олганда.

Онаси дер: -«Жон болам,
Тонг хам отди, тура қол.

Бола, ари икковлон,
«Қувлашмачоқ» ўйнарди.
Арини қувиб шодон,
Завққа тўлиб, қувнарди.

Соқивой баъзида кирганда уйга.
Хотини бехосдан чўчиб кетади.
Соқивой ўзи хам у билан бирга,
Хаёллари хар ён учиб кетади.

Шафтолининг тагида,
Бир дангаса ётарди.
У хаёл дарёсида,
Ғарқ бўларди, ботарди.

-«Эрта бахор чоғида,
Чиқдим хушбўй хид билан.
Бахоройнинг боғида,
Безак бўлдим, дид билан.

Ариқ бўйида якка,
Ўсар эди бир туп тол.
Унинг авж олишига,
Қулай эди бундай хол.

Ариқдаги зилол сув,
Шилдир-шилдир оқади.
Жозибали қўшиқ у,
Менга жуда ёқади.

«Эгаллаб» олисларни,
Қорли тоғлар ётади.
Қуёш хам шу тоғларни,
Орқасига ботади.

Гулзор ичра охиста,
Сайр қилиб юраман.
Кейин эса бехосдан,
Гуллар рақсин кўраман.

Кўкка бўй чўзиб терак,
Хеч кимни писанд қилмас.
Бу манманлик не керак,
Босар-тусарин билмас.

Музқаймоқни Музаффар, Жуда яхши кўрарди. Ўзи бориб, хар сафар, Музқаймоқ еб келарди. Бугун яна ойиси, Музқаймоққа пул берди. Қаёққа ўғли

Пахта деса англанар,
Бободехқон захмати.
Олтин билан тенгланар,
Пахтамизнинг қиммати.

Бир куни, бир даврада,
«Сартарош ким?» — дедилар.
Бирлари шу паллада,
Шундай жавоб қилдилар:

Оппоқ булутлар ўраб,
Безанди гўзал фалак.
«Рашк кўзи» билан қараб,
Хасад қилар капалак.

Ғизиллаб асфальт йўлда,
Машиналар ўтарди.
Бир йўловчи бекатда,
Такси кутиб турарди.

Футбол бошланди мана,
Энг олдинда Баходир.
Рақибларни у яна,
Алдаб ўтди бирма-бир.

-«Акажон бугун шерни,
Олдига бордим яқин».

Жамиятда ўрни беқиёс,
Қулайликнинг ашёси холос.

Дугонасига Лола,
Бир куни деди шундай:
«Ўртоқжоним бир бора,
Мен билан ўтир бундай

Бедана шохга қўниб,
«Питбилдиқ» деб сайрарди.
Қуёш ваннасин олиб,
Баданлари яйрарди.

Бир куни укасидан,
Сўраб қолибди Хасан.:
«Конфет хамда пул берсам,
Қайси бирин оласан?».

Жангу-жадал, урушларнинг оқибати вайронадир,
Ёш гўдаклар жасадларнинг атрофида айланадир.

Ғир-ғир эсар шабода,
Ўйнайди тут баргини.
Гўёки шу аснода,
Айтар унга дардини.

Асрлар ўтади, йиллар ўтади,
Қанчалаб инсонлар келиб кетади.

Бахор чоғи фалакдан ёмғир,
Бир зум тинмай қуярди шаррос.
Ёмғир сувин шимиб она ер,
Тўлиб кетиб, намиқди бир оз.

Лайлаквой келиб кўклам,
Учиб келди жанубдан.
«Ўлкамга хуш келибсан,
Сени кутардик кўпдан.

Осмон узра оппоқ булутлар,
Кема каби эркин сузади.
Сўнгра осмон тафтига улар,
Рассом каби сурат чизади.

Қуёш чиқар эрталаб,
Шарқ томондан нур сочиб.
Булутларни битталаб,
Сурар, гуё йўл очиб.

Ёз хам ўтиб бормоқда,
Вақт хам пешқадам жуда.
Ким харакат қилмоқда,
Ким ғафлатда, уйқуда.

Шодивойни эрталаб,
Уйғотганда ойиси,
Ўрнидан турар сакраб,
Тартиблида боиси.

Нақадар бетакрорсиз,
Гўзалликда танхосиз.
Гулзор хувиллар сизсиз,
Чунки сиз бебахосиз!

Шодиқул тонг отсада,
Ухлаб ётар донг қотиб.
Дўстлар эса кўчада,
Чақиришар уйғотиб.

Онаси Алишерни,
Қатиқ учун жўнатди.
Қайтаётиб қатиқни,
Хўплаб, бир оз ўхшатди.

Ойиси Баходирни,
Чақириб деди шундай:
«Қани айтчи ростини,
Соатни буздинг қандай?»

Бир хил пайтда хар куни,
«Чиқ-чиқ» қилиб дер соат:
«Энди бас қил уйқуни,
Тур ўрнингдан бўлди вақт!»

Бизлар бутун дунёда,
Энг бахтиёр боламиз.
Замонавий боғчада,
Биз тарбия оламиз.

Қайсидир бир замонда,
Битта пашша бор экан.
У изғиб хар томонда,
Ифлосликка ор экан.